NUTKI DLA MAMY I TATY

W tym tygodniu dzieci poznały piosenkę Tralala dla mamy i taty oraz wiersze Kredki siostrzyczki i Krasnal z ciocią Doroty Gellner, Jajo Agnieszki Frączek. Uczyły się czytać wyrazy mama i tata metodą globalną, opowiadały rodzicach (imionach, upodobaniach, zawodach i ulubionych zabawach), rysowały rodziców i bawiły się w mamy i dzieci. Przypominały sobie i poznawały określenia bliższych i dalszych członków rodziny: mama, tata, ciocia, wujek. Naśladowały czynności wykonywane przez rodziców. Przygotowały dla rodziców upominki – gliniane płytki z odciśniętymi dłońmi. Nutki rozmawiały o codziennych obowiązkach wykonywanych w rodzinie i o tym, jak ważna jest pomoc w domu. Porządkowały swój pokój. Maluchy rozwiązywały zagadki dotyczące przedmiotów do czyszczenia i sprzątania i naśladowały czynności związane ze sprzątaniem. Poznały pojęcie być podobnym do kogoś. Uczyły się zauważać podobieństwa i dzielić przedmioty na grupy w tym samym kształcie lub kolorze. Ćwiczyły dostrzeganie i określanie przeciwieństw (cicho – głośno, szybko– wolno, do przodu – do tyłu, gruby – chudy, niski – wysoki, mokry – suchy, smutny – wesoły, porządek – bałagan). Przedszkolaki brały też udział w różnych aktywnościach związanych z kwiatkami. Naklejały je na papierowych dłoniach i tworzyły z klamerek. Układały puzzle z różnymi obrazkami (przebiśnieg, krokus, tulipan). Uczyły się rozpoznawać części rośliny: łodygę, liść, kwiat. W tym tygodniu powtórzyliśmy również nazwy zawodów, odpowiadające im czynności i pasujące rekwizyty.

Małe dzieci uczą się bardzo wiele, często w niedostrzegalny sposób, jakby „przypadkiem”. Najlepiej przyswajają wiedzę i umiejętności poprzez zabawę oraz naśladowanie dorosłych i rówieśników. Można wykorzystywać ten fakt, by pomóc synowi czy córce dowiadywać się nowych rzeczy bez wielkiego wysiłku. Należy jednak pamiętać, by, szczególnie w tym wieku, nie kłaść zbyt dużego nacisku na naukę. Dziecko ma naturalną ciekawość świata, która sprawia, że ma ochotę dowiadywać się różnych rzeczy, zadaje mnóstwo pytań, sprawdza, jakie będą efekty jego działania. Dlatego nawet w środowisku, które w niewielkim stopniu pomaga mu w rozwoju, będzie się uczyło nowych umiejętności. Warto bawić się z maluchem, ale nie może on mieć zbyt dużo zorganizowanych zajęć. Powinien mieć również czas na swobodną zabawę (samotnie, z rówieśnikami, z rodzeństwem), dzięki której będzie uczył się samodzielności, radzenia sobie w trudnych sytuacjach, odporności psychicznej, dostrzegania innych ludzi i odkryje, co sprawia mu przyjemność. Te umiejętności bez wątpienia przydadzą mu się później. W rozwoju istotną funkcję odgrywa również nuda, dlatego jeśli dziecko mówi „nudzi mi się”, można mu zaproponować jakąś zabawę, jednak warto również od czasu do czasu zachęcić, by samo znalazło sobie jakieś interesujące zajęcie, mówiąc na przykład: „Teraz nie mam czasu, musisz pobawić się sam”.