NUTKI UCZĄ SIĘ WYRAŻAĆ SWOJE EMOCJE

W tym tygodniu Nutki rozmawiały o wrażeniach i uczuciach. Dzieci uczyły się rozumieć swoje emocje, mówić o nich i radzić sobie z nimi. Zastanawiały się, w jakich sytuacjach są smutne, w jakich wesołe, a w jakich złe i dlaczego wszyscy przeżywamy takie uczucia. Rozpoznawały nastrój w muzyce (wesoły, smutny) i próbowały wyrażać go tańcem. Rysowały różne smoki: smutne, wesołe i złe. Słuchały opowiadania Co się wydarzyło w Pluszątkowie Marii Rosińskiej i wierszy Gdy ci smutno... Dominiki Niemiec oraz Przytul stracha Małgorzaty Strzałkowskiej. Uczyły się rymowanki Strachy na lachy. Starały się odgadywać, co i z jakich powodów odczuwają osoby przedstawione na zdjęciach, ucząc się w ten sposób dostrzegania, rozpoznawania i określania emocji u innych. Poznały słowo empatia i były zachęcane do wspierania innych w trudnych sytuacjach. Razem uczyły się, jak radzić sobie ze smutkiem i jak można pocieszyć przyjaciela: powiedzieć coś miłego, przytulić. Rozmawiały też o tym, czym jest strach, odganiały go rymowanką i śmiechem oraz naklejały kolorowe koła na „straszny papier”. Dzieci miały okazję wyrażać swój nastrój poprzez malowanie, taniec i ruch. Próbowały pokazywać różne emocje za pomocą wyrazu twarzy i sposobu poruszania się.

Emocje trzyletniego dziecka są zazwyczaj dość silne i często się zmieniają: maluch może być smutny i płakać, a chwilę później głośno się śmiać. Nie potrafi jeszcze ukrywać tego, co czuje, dlatego najczęściej można łatwo domyślić się, co w danym momencie przeżywa, obserwując jego zachowanie, wyraz twarzy i słuchając, co i w jaki sposób mówi. Przedszkolaki w tym wieku raczej rzadko współtworzą zabawę, za to chętnie bawią się obok siebie i naśladują inne osoby (rówieśników i dorosłych). Zwykle w wieku około 3-4 lat zaczynają uczyć się dzielenia zabawkami, współdziałania i ćwiczą porozumiewanie się, co jest początkiem wspólnej zabawy, podczas której będą samodzielnie ustalać zasady i modyfikować je, jeśli zajdzie taka konieczność. Dzieci zaczynają angażować się w zabawę tematyczną (na przykład w dom, lekarza, sklep). Czasem buntują się i sprzeciwiają, ale raczej starają się stosować do zasad i sposobów zachowania, których wymagają dorośli. Nie potrafią jednak samodzielnie ocenić, czy dane postępowanie jest moralnie właściwe, czy przeciwnie. Maluch w tym wieku jest bardzo wrażliwy, przeżywa między innymi kłótnie między członkami rodziny, odczuwa emocje mamy czy taty. Może to wpływać na kształtowanie się jego osobowości, dlatego najlepiej uchronić go przed udziałem w wydarzeniach, które są dla niego zbyt trudne. Choć to niełatwe, warto zrobić wszystko, by wszelkie konflikty załatwiać bez udziału dziecka. Jeśli jest to nieuniknione (na przykład w przypadku żałoby czy rozwodu rodziców), dobrze jest z nim porozmawiać, wytłumaczyć, co się stało i zapytać, jak czuje się w zaistniałej sytuacji. Można też poprosić o taką rozmowę z maluchem zaufaną osobę.