"Zwierzęta z wiejskiego podwórka" - realizacja tematyki kompleksowej

W tym tygodniu rozmawialiśmy o zwierzętach wiejskich. Nutki poznały piosenki Trzy kurki (sł. polskie K. H. Rostworowski, mel. francuska), Dziwne rozmowy (sł. A. Alexandrowicz, muz. W. Zaliński) oraz wiersze W gospodarstwie T. M. Massalskiej, Co słychać na wsi? Wandy Chotomskiej, Zabawa w rymy Małgorzaty Strzałkowskiej, Krowa i mucha Patrycji Siewiery-Kozłowskiej, Chodzi kurka Iwony Salach i Jak kotek zwierzęta mlekiem częstował Haliny Bechlerowej (fragment). Rozpoznawały nazwy zwierząt z wiejskiego podwórka. Starały się odgadywać ich nazwy na podstawie wydawanych odgłosów. Ćwiczyły buzię i język, naśladując to, w jaki sposób poruszają pyskiem i jakie wydają odgłosy, oraz rozwijaliśmy sprawność fizyczną, imitując ich sposób chodzenia. Dzieci poznały określenia „domów” poszczególnych zwierząt: budy, stajni, kurnika. Uczyły się też łączyć w pary dorosłe zwierzęta z młodymi (koń – źrebak, krowa – cielak, świnia – prosiak, kura – kurczak) i podawać ich nazwy. Dowiedziały się, co jedzą poszczególne zwierzęta. Oglądały film edukacyjny "Gdzie ja mieszkam?" oraz prezentację mulimedialną "Zwierzęta wiejskie".

Autyzm jest jednym z zaburzeń rozwoju. Pojawia się na początku życia i nie można się nim zarazić. Nie jest związany z niepełnosprawnością intelektualną – podobnie, jak wśród wszystkich ludzi, w tej grupie również zdarzają się osoby o wyższym i o niższym ilorazie inteligencji. To, że osoby z autyzmem mają trudności z radzeniem sobie w pewnych sytuacjach, wynika z zaburzeń w trzech obszarach: porozumiewanie się, kontakty z innymi i tzw. sztywność zachowań (powtarzanie wciąż tych samych czynności czy zabaw i niechęć do zmian). Najczęściej mówią później niż rówieśnicy i nie starają się zastąpić słów gestami, nie przychodzą do rodziców, by pokazywać im zabawki, nie patrzą w oczy, bawią się same, często dzieląc przedmioty na kategorie i układając w rzędach. Często występują również zaburzenia integracji sensorycznej – niewłaściwe przetwarzanie przez układ nerwowy otrzymywanych informacji, co skutkuje nadmierną lub niewystarczającą wrażliwością na bodźce słuchowe, wzrokowe, dotykowe, przedsionkowe (związane z utrzymywaniem równowagi), proprioceptywne (odczuwanie położenia własnego ciała), smakowe, węchowe. Czasem już po chwili obserwacji dziecka z autyzmem można zauważyć, że zachowuje się ono inaczej niż jego rówieśnicy, są jednak przypadki, w których – aby dostrzec trudności – trzeba przebywać z nim nieco dłużej. Jeśli zachowanie syna lub córki wzbudza jakikolwiek niepokój, warto skonsultować się z lekarzem psychiatrą, który wykluczy inne choroby i, często z pomocą innych specjalistów, stwierdzi, czy maluch potrzebuje wsparcia. Im wcześniej rozpocznie się wspomaganie rozwoju, tym lepsze efekty ono odniesie: pomoże to dziecku w nawiązywaniu relacji z innymi oraz w nabywaniu wiedzy i umiejętności.